ترجمه قرارداد

واحد ترجمه به عنوان یکی از مفاهیم اساسی همیشه حاضر در قلمرو ترجمه قراردادها استدلال می شود ، ترجمه قرارداد توسط نظریه پردازان مختلف به تعاریف مختلف یاد شده است. شاتل وورث و کاوی ترجمه قرارداد را اینطور تعریف می کنند:

” ترجمه قرارداد اصطلاح برای اشاره به سطح زبان شناختی که ST در TL تجدید پذیر است”.

به عبارت دیگر، این واحد ترجمه است که مترجم تصمیم می گیرد در هنگام ترجمه قراردادها  آن را چه چیزی در نظر بگیرد. در ترجمه قرارداد یک UT یا واحد ترجمه را کوچکترین واحد SL که معادل آن در TL است تعریف می کند . این واحد ترجمه بدون در نظر گرفتن کوچکی اش می تواند “ساختار پیچیده ای” داشته باشد و هرچند  اگر ان را به واحدهای کوچکتر تبدیل کنیم , اجزای آن به طور جداگانه قابل ترجمه نیستند و با هر معادل آن در TL جایگزین می شوند .

واژگان، اصطلاحات، کلمات، عبارات، جملات و متن کامل واحدهای احتمالی ترجمه برای او هستند. به گفته وی، چه چیزی UT مناسب را تعیین می کند، عبارت در یک نقطه معین در ST است.

هنگامی که یک مترجم کار خود یعنی ترجمه رسمی قرارداد را آغاز می کند، مطابق با نوع ST که کار می کند، در مورد ترجمه قراردادها از ST به TL  تصمیم می گیرد. این بخش ها در ترجمه قراردادها از متن کامل، مانند شعریا داستان تا به یک واژگان شامل میشوند. استدلال در مورد اندازه UT نیز به تناقض بین ترجمه قراردادها در مقابل ترجمه آزاد می شود.

ترجمه ی معنایی بسیار متمرکز بر کلمات فردی است و حتی گاه گاهی نیز مبهم است. بنابراین در ترجمه یونانی UTs به عنوان کلمات کوتاه است. برعکس، یک ترجمه قرارداد “با هدف درک و تمرکز بر روی واحدهای زبانی طولانی” است. پس  مترجم در ترجمه قرارداد ، همیشه جمله را انتخاب می کند. البته از طریق نگرش زبانشناسی متن، غلظت ترجمه قراردادها از جمله به متن تمام شده است.

وینای  وداربلنت به طور کلی بر مفهوم کلمه به عنوان پایه ای برای واحد ترجمه قرارداد تکیه می کنند. البته آنها به عدم وجود کلمات، به ویژه در زبان های نوشته شده اعتقاد ندارند. برای آنها یک مترجم در هنگام ترجمه متن قرارداد نیازمند معیارهای دیکته شده در مورد واحد ترجمه قراردادها نیست؛